Zelfvoorzienend in Zweden

Vrijdagochtend vroeg op om naar taalstage te gaan bij de communicatieafdeling van de gemeente. Twee maanden lang mag ik drie ochtenden in de week meedraaien op de communicatieafdeling zodat ik in de gelegenheid ben Zweeds te spreken met echte Zweden. Fika is het belangrijkste moment van de dag, want dan wordt er gepraat. Verder mag ik helpen met het crisiscommunicatieplan, het BHV-plan en af en toe een klusje in het informatiecentrum annex toeristenbureau. Ik merk dat mijn Zweeds met sprongen vooruit gaat.

De jacht op een huis is geopend. Langzaamaan komen er steeds meer huizen op de markt. We hebben een aantal huizen bezichtigd en zelfs al op een aantal huizen geboden. Het bieden op huizen gaat anders dan in Nederland. In Zweden wordt er vooral geboden tegen opbod, een soort veiling, wat inhoudt dat jouw bod online bekend wordt gemaakt, waarop andere potentiële kopers daar overheen kunnen bieden.

Dan neem je je voor om iedere twee weken een leuk stukje te schrijven over Zweden met alle opvallende cultuurverschillen, “kulturkrock”, en dan blijkt dat het leven hier opvallend veel op dat in Nederland lijkt. Alleen sta ik nu in plaats van chocolademelk uit te delen met de vrijwillige brandweer, glögg uit te delen met de vikingvereniging op het dorpsplein.

Opeens was het idee daar...wij gaan naar Zweden! Na een bezoek aan de emigratiebeurs waren we om. Prachtig land, ik zou zo aan de slag kunnen als kleuterjuf, betaalbare huizen met een flink stuk grond erbij, en minder druk. Niet alleen op de wegen, maar ook de prestatiedruk op school en werk is minder.

Hej hej, in september konden we niet zoveel omdat we nog geen persoonsnummer hadden. In eerste instantie baalde ik wel. Ze zeggen dan dat je kan beginnen maar dan blijkt dat ik toch nog eerst een soort van taalpraktijkstage moet lopen. In oktober heb ik drie ochtenden meegelopen op een “förskola”.

Hallo, met mij gaat het op dit moment goed. We wonen nu in een appartement, best klein, op de derde verdieping. Ik en Indra hebben gelukkig wel een eigen kamer. Ik zit helaas op een andere school dan Indra. Mijn school is mooi en groot,  zowel de school zelf als de plekken waar je kan spelen in de pauze. De leraren en leraressen zijn wel fijn. Ik heb op dit moment alleen niet zo’n leuke leraar.

Voor de meiden is de verhuizing naar Zweden en daarbij het achterlaten van al het vertrouwde: familie, vrienden, school en ons huis in Den Dolder niet makkelijk. We hebben ervoor gekozen om eerst in “de stad” een appartement te huren. Dus van een huis met tuin grenzend aan het bos zitten we nu 3-hoog in een appartement met een klein balkonnetje. In de eerste weken was er véél verdriet en boosheid. Ze missen de tuin, de vrijheid om naar buiten te kunnen gaan wanneer ze willen, het bos in te lopen of bij een vriendinnetje te gaan spelen. Vooral dat laatste geeft veel verdriet…

Opdracht één na aankomst: een persoonsnummer aanvragen bij de belastingdienst, ‘skattenverket’. In Zweden kun je niks zonder persoonsnummer. Telefoonabonnement, verzekering, bankrekening, klantenpas, overal heb je dat ding voor nodig. Helaas kan het vier tot twaalf weken duren voor we bericht krijgen van de skattenverket.