Dan neem je je voor om iedere twee weken een leuk stukje te schrijven over Zweden met alle opvallende cultuurverschillen, “kulturkrock”, en dan blijkt dat het leven hier opvallend veel op dat in Nederland lijkt. Alleen sta ik nu in plaats van chocolademelk uit te delen met de vrijwillige brandweer, glögg uit te delen met de vikingvereniging op het dorpsplein.
Ik ga vijf dagen per week naar het volwassen onderwijs. Drie lessen Zweeds en drie lessen maatschappijleer. En iedere dag naar school is ook geen avontuurlijk verhaal. Straks als we een oude boerderij hebben en we moeten leren timmeren, groente verbouwen en dieren verzorgen zal de grootste kulturkrock komen. Maar goed, ik ga dus iedere dag weer op de fiets naar school. Zweden fietsen zoals het uitkomt. Het is totaal onduidelijk waar je moet fietsen dus wordt er overal gefietst.
Heel af en toe is er een apart fietspad, dikwijls is lopen en fietsen op de stoep gecombineerd, vaak is het fietspad maar aan één kant van de weg, maar meestal is er niks. Met als resultaat dat men dus maar overal fietst. Fietsen op de stoep waar er eigenlijk geen ruimte is, links van de weg fietsen of op de provinciale weg fietsen waar er 90 km/u of harder wordt gereden. Hebben we ook maar één keer gedaan naar de kerstmarkt in Alseda, toen we geen autoverzekering maar wel een uitvaartverzekering hadden. Iedere ochtend als het nog donker is kom ik drie jonge kinderen tegen die fietsen keurig met helm en lichtgevende hesjes, maar zonder licht! Ik vroeg het laatst aan iemand, maar hij wist eigenlijk niet of licht op de fiets verplicht is. Een fiets koop je zonder voor en achterlicht en dat terwijl de zon om 16:00 al onder is. Maar wel een helm op tot je 16e!
Onze Nederlandse bravoure op de fiets biedt uitkomst. Wij kiezen gewoon de rechterkant van de weg als er geen aangegeven fietspad is en aangezien Zweedse automobilisten niet goed weten wat ze met fietsers aan moeten krijgen we van hen alle ruimte. Omdat je als fietser op de stoep mag fietsen stoppen auto’s bij het zebrapad ook voor fietsers, wat dan wel weer handig is. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat er ook veel minder fietsers en auto’s zijn dan in Nederland dus er is ook veel meer ruimte zodat je elkaar eigenlijk zelden tot last bent.
Leven in een land waar je de taal nog moet leren is heen en weer geslingerd worden tussen wanhoop en triomf. Ingespannen luisteren en dan nog maar de helft begrijpen, doodmoe aan het eind van de dag, balen dat het niet sneller gaat maar daar tegenover de momenten dat je merkt dat je echt weer stappen maakt en steeds meer begrijpt en kan zeggen. In de klas zijn we nu begonnen met onderling gesprekjes voeren met elkaar. De grootste cultuurverschillen blijken met mijn klasgenoten uit het Midden-Oosten te zijn. Dan hoor je een hoop akelige verhalen. De meeste van onze klasgenoten komen uit Syrië, Irak, Afghanistan en Somalië. Zij hebben vaak al een paar jaar een zwervend bestaan geleid. Eerst in Egypte dan weer naar Turkije of Cyprus voordat ze in Zweden terechtkwamen. Hun families en vriendenkring zijn uit elkaar gescheurd en wonen vaak verspreid over de hele wereld. Zij leven eenzaam in een land waar ze de taal niet goed spreken en hun oude beroep niet kunnen uitoefenen.
Daarbij is het Zweeds voor hun een stuk moeilijker om te leren. De andere kant op schrijven, een nieuw alfabet leren en totaal onherkenbare woorden. Ach, dan lijkt de taal voor ons slechts een kleine drempel en voel je je bevoorrecht dat het je eigen keus was in dit land een ander leven te beginnen.
Kim
Ps. Er is overigens nog steeds geen regering gevormd.
Reactie plaatsen
Reacties
Wat fijn om hier in Griendtsveen jullie avonturen te lezen. En door te vertellen aan onze Zweedse schoondochter. 😊 Heel veel geluk daar voor jullie mooie gezinnetje. Groetjes van ons.😘
Het verkleden hebben de meisjes niet van een vreemde, ViKim! Leuk om van jullie te vernemen en succes met de studie. Groeten Astrid
Haha, we hebben net de chocomelavonden er weer opzitten. Vier belangstellenden voor brandweerman. Nog Vikingen gescoord? Zo te slaat daar de vergrijzing ook toe.. :)
Hoi Kim, leuk om weer iets van je te vernemen.
Hier gaan de eerste kleine stapjes beginnen als het gaat om de veranderingen op de post (operationeel gaan van de CCFM) laat even weten hoe ik je kan bereiken, praat je graag via de mail even bij. Ene....laat maar weten als je begint met timmeren, kom je graag helpen.
groeten Jeroen